Dziękuję wszystkim za uczestniczenie w Maratonie z okazji 50 000 wyświetleń.
Wszystkie posty z Maratonu dostępne są pod Kategorią : Maraton 50K

Dziękuję Rickowi za pomoc w przygotowaniu Maratonu oraz naszym przyjaciołom za promowanie Bloga.
A teraz pół żartem pół serio…

Amy to normalna dziewczyna która ma długie jasnobrązowe włosy i niebieskie oczy lecz różni się od swoich rówieśniczek, ponieważ dziewczyna co noc ma problemy z moczeniem łóżka oraz w ciągu dnia. Amy pewnego ranka zjadła śniadanie i udała się w stronę szkoły.

Po szkole Amy została odebrana przez jej mamę która ma na imię Sally. „Podjedź skarbie, chodźmy do domu” mówiła Sally, kiedy to Sally otworzyła tylne drzwi samochodu, oczy Amy ujrzały dziecięcy fotelik samochodowy, „jestem za stara aby w tym siedzieć” powiedziała Amy potem zaczęła płakać.

Sally umieściła Amy w foteliku samochodowym mówiąc że dziewczynki będące w jej wieku już się nie moczą więc skoro Amy zachowuje się jak małe dziecko to tak również będzie traktowana.

Sally zapięła pas Amy, dziewczyna zauważyła kilku swoich znajomych ze szkoły , którzy śmiali się z niej i wskazywali w jej stronę, Amy widząc to zaczęła płakać jeszcze bardziej. Sally domknęła drzwi i odjechała spod szkoły.

Kiedy przybyli pod dom, Amy próbowała nieudolnie odpiąć swój pas. „Amy maleńka poczekaj” powiedział Sally. Sally wysiadła z samochodu i pomogła rozpiąć pas Amy, wygramolić się z fotelika i przenieść do domu.

„Puść mnie, nie jestem dzieckiem!”, krzyczała Amy lecz na te krzyki nie reagowała wcale Sally.

Gdy weszli do domu Sally zaniosła córkę do swojego pokoju. Kiedy to Sally otworzył drzwi, Amy doznała szoku, jej pokój przypominał teraz duże przedszkole, w rogu pokoju stał przewijak oraz łóżeczko, tam gdzie kiedyś stało jej stare łóżko tam znajdował się kojec. „Mamo przepraszam” krzyknęła Amy.

Sally usadziła Amy na podłodze następnie udała się do szafy i wyciągnął z niej żółte onesie na którym widniał gwiazdki, wyjęła tak że jedną ze znajdujących się tam pieluch, przeniosła Amy na przewijak. Rozebrała ją. Amy próbowała uciec lecz Sally powstrzymała ją. „Nawet o tym nie myśl” mówiła Sally.

Sally ułożyła ponownie Amy na przewijaku, podniosła jej nogi do góry i wymierzyła bolesne klapsy, po pierwszym klapsie Amy krzyknęła głośno. Sally wtedy wyjęła smoczka i dała go Amy do ust. Kiedy klapsy się skończyły wtedy mama Amy powiedziała: „Poczekaj chwilkę, mama zaraz ciebie ubierze” wtedy to Amy została wytarta i umieszczona w pieluchę.

Sally usiadła obok Amy i zaczęła ją ubierać, przełożyła przez jej głowę żółte onesie potem pociągnęła je na dół w celu zapięcia guzików. Matka dziewczyny po ubraniu Amy udała się z nią do bujanego fotelu, mama kołysał Amy do snu. Kiedy to Amy zasnęła, Sally zaniosła ją do jej łóżeczka, nakręciła karuzelę która była nad łóżeczkiem i wydawała z siebie miękkie kołysanki.

Sally nachyliła się nad łóżeczkiem i pocałowała córkę. Kilka godzin później Amy obudził się i zauważyła że ma coś w ustach, następnie spojrzał w górę gdzie zauważyła karuzelę doczepioną do łóżeczka oraz podczas poruszania usłyszał szelest z które wywnioskowała że ma na sobie pieluchę do tego mokrą. Starała się zawołać mamę lecz wszystko co wychodziło z jej ust brzmiało jak dziecięce gaworzenie, Amy się rozpłakała. Słysząc to Sally podeszła do łóżeczka i powiedziała  „Oh, jak mój maluszek się czuję, czy trzeba kogoś przewinąć?”

Mama podniosła córkę i zaniosła na przewijak gdzie usunęła z niej brudną pieluchę po czym ją wyrzuciła, potem nasmarowała jej pupę jakimś mazidłem i umieściła świeżą pieluchę pod nią. Ubrała dziewczynę w onesie, przeniosła do salonu gdzie włączyła dla niej teletubisie.

Sally udała się do kuchni, po chwili wróciła z butelką mleka dla niemowląt. Odwróciła się w stronę córki i podniosła ją w swoje ramiona po czym ułożyła na fotelu, umieściła butelkę w jej usta, Amy próbowała chwycić butelkę, lecz jej mama skomentowała to tym że ją nakarmi.

Amy posłusznie zasysała butelkę.   Mama jest teraz szczęśliwa że jej mała córeczka wróciła.

—————————————————————————————————————————
Oryginał – http://abdlstories.homestead.com/Baby_Amy.html

Notka Tłumacza – Pozwoliliśmy sobie na przeredagowanie tekstu tak aby lepiej dało się go czytać w języku Polskim, oraz na zmianę wieku głównych bohaterek tak aby pasowały one do standardów prawnych panujących w Polsce. Przypominamy że tekst nie jest naszego autorstwa i nasza rola ogranicza się jedynie do tłumaczenia tekstu/ zmiany wieku bohaterów.

Po więcej Opowiadań kliknij tu –  https://rokotablica.wordpress.com/opowiadania/

Opis  – Pełnoletnia Adopcja – Maya

Powiedzenie swojemu chłopakowi o tym że jestem ABDL  było chyba  najtrudniejszą rzeczą w moim życiu. Bałam się że mnie zostawi i wyzwie od dziwaków albo że zabierze mnie na obserwację psychiatryczną  ale ku mojemu zdziwieniu  powiedział że wie !
– Jak to wiesz ? – Zapytałam z niedowierzaniem.
– No wiesz – Zaczął pół żartem, pół serio  – Musiałbym być ślepy aby nie zauważyć tych paczek pieluch, smoczków chowanych po kątach no i kobieta w twoim wieku raczej już nie ma kolekcji pluszaków w sypialni.
– ,,Kobieta w moim wieku… ” – Powtórzyłam z wyraźnym kaprysem. – Czyżbyś sugerował że jestem już taka stara…
– Tak, no wiesz masz już całe 24 lata, okres młodości i zabawy już dawno za Tobą… – Odpowiedział uśmiechając się lekko.
– Oż Ty potworze Ty … –  Mówiłam rzucając w niego kolejnymi pluszakami które akurat znalazły się pod moimi rękoma.
– O właśnie o tym mówię, czy tak zachowuję się kobieta mająca 24 lata ?  Na starość  po prostu dziecinniejesz… – Mówił śmiejąc się, dostając co chwilę pluszakiem po głowie.
– Ja Ci pokarzę co to znaczy kobieta w moim wieku… Ty chodzący nie ludzki potworze.- Krzyknęłam po czym rzuciłam się mu  ramiona obcałowując  go centymetr po centymetrze.
–  Wow wow wow… Niby jeszcze w pieluchach biega a już tak potrafi wycałować… Ciekawe co jeszcze potrafi ta kobieta w zaawansowanym wieku starczym… – Powiedział kładąc a właściwie rzucając mnie na łóżko po czym samemu wskakując.
– Oj, zaraz zmienisz o mnie zdanie, zaraz przekonasz się co to znaczy 24 latka w pieluszce…  ( Z racji iż sceny łóżkowe są przeznaczone dla starszych odbiorców nie noszących już pieluszek pominiemy gorący opis gry wstępnej oraz zabaw przy wykorzystaniu wszelakich technik zawartych w Kama Sutrze. )

Godzinę i parę następnych rozdziałów  Kama Sutry później…
–  Jagoda to było niesamowite, gdzieś ty się tego nauczyła ? – Zapytał mnie chłopak zakładając na siebie koszulę i zapinając pasek u spodni.
– Cóż, dziewczynki w pieluszkach muszą jakoś dbać o to aby ich opiekunowie chcieli się nimi zaopiekować… – Powiedziałam leżąc wciąż na łóżku chłonąc po tych chwilach istnej przyjemności.
– O cholera, już jest 17 ? –  Zapytał spoglądając na zegarek, który niczym kat wyznaczał godzinę sądu ostatecznego.
– No, a ty się gdzieś wybierasz ? – Zapytałam lekko zdziwiona.
–  Tak, mam spotkanie, klient zastanawia się czy kupić to nowe Audi i szef powiedział że spotkamy się z nim w restauracji na obiedzie…
– Czyli zostawiasz mnie tu samą, na pastwę losu… Oj chyba zamówię pizzę z dojazdem do domu… – Mówiłam ponętnie…
– Ta na pewno, no jestem bardzo ciekaw jak zareaguje przystojny dostawca na 24-letnią kobietę biegającą po domu w pieluszce…
– A tam …Ciii …- Po raz ostatni rzuciłam się mu na szyję i ucałowałam.

Kiedy poszedł pomyślałam że istotnie mogłabym zamówić pizzę, przecież  coś zjeść muszę. Szybko wykręciłam do pobliskiej pizzerii i zamówiłam sobie dwie Hawajskie Pizze na grubym cieście z dodatkowym sosem. Pan w telefonie powiedział pusto ,, Pizza będzie gotowa za 10 min, z dojazdem jakieś 20 -30 min.” i się rozłączył.  Przez chwilę nawet chciałam odebrać ów pizzę w samej pieluszce ale jakoś mi przeszło i poszłam się ubrać. Oczywiście ubrać się to nie jest taka prosta sprawa, zwłaszcza w pieluszce, ale jakoś dałam radę… Gdy już się ubrałam poszłam ogarnąć pranie.

Ding -Dong  – Kultowy dźwięk który każdy zna ale nikt nie wie jak zrobić z niego onomatopeję…
– O, pizza przyszła… Już idę ! – Zawołałam jakby gościu miał mnie usłyszeć…
Otworzyłam drzwi by zobaczyć młodego chłopaka, wiek około 17-18 lat trzymającego w rękach opakowanie od pizzy. Momentalnie przypomniały mi się ostatnie słowa które wypowiedziałam do mojego chłopaka i nie mogąc się powstrzymać wybuchnęłam głośnym śmiechem. Chłopak od pizzy nie wiedząc o co chodzi speszył się i zapytał grzecznie ,, Czy wszystko w porządku? „. Jego głos sprawił że jeszcze bardziej chciało mi się śmiać, wiecie pewnie też macie takiego znajomego który mutacje przechodzi i przejść nie chce…
Po powstrzymaniu salwy śmiechu co trwało z dobre pięć minut zapłaciłam i próbując ponownie nie wybuchnąć głośnym śmiechem powiedziałam cicho ,,Dziękuję, do widzenia” po czym zamknęłam drzwi.
Muszę powiedzieć że jednym z plusów bycia ABDL  jest na pewno komfort braku potrzeby skorzystania z toalety, jak więc mam opisać radość i przyjemność gdy moje ciało mówiło że chce mu się siusiu będąc jednocześnie zawinięte w koc podczas gdy oglądałam swój ulubiony serial. Radość płynęła przeze mnie w prost do pieluszki, ciepło nadało znajomy  komfort… Nic dziwnego że tak dużo osób nosi pampersy dla samej przyjemności skoro ja o mało co nie popadłam w erotyczne spazmy. Pizza jakoś wchodziła kawałek za kawałkiem, odcinki serialu mijały jak zaklęte szybkością x2 albo nawet x4 a mojego ukochanego wciąż nie było. Z nudów sięgnęłam po swojego smoczka ( taki różowy, tarcza w kształcie motylka) by zachłannie wsadzić go sobie do buzi i ciamkać.  W ogóle to noszenie i używanie smoczków przez osoby dorosłe powinno być przepisywane na bezsenność bo nawet nie zauważyłam kiedy moje oczy się zamknęły…

Parę godzin, i kilkadziesiąt albo kilkaset kilometrów później…
– I tried so hard and got so far, In the End it doesn’t even matter … –  Słyszałam to przecież setki tysięcy razy, przecież znam tą piosenkę…
Otworzyłam oczy i od razu wiedziałam że coś tu nie gra… Poczułam w ustach smoczka więc powiedziałam sobie w głowie  ,, Okej, co ostatnie pamiętasz, gdzie byłaś, z kim, co robiłaś…
Wersy utworu ,,In The End ” wykonania zespołu Linkin Park pomogły mi odtworzyć to co się stało wczoraj  i dopiero teraz zorientowałam się że jestem w aucie i że gdzieś jadę!!
Szybko spojrzałam na kierowcę a aż popuściłam ze szczęścia gdy kierowcą okazał się mój chłopak.
– Widzę że już wstało moje słoneczko, co  ?
– Gdzie my jedziemy ? – Zapytałam próbując się przeciągnąć.
Pas skutecznie blokował mi ruchy.
– Czemu nie mogę się ruszyć ? – Zapytałam już znacznie głośniej i znacznie wyraźniej.
– Koteczku, sama mówiłaś że jesteś jeszcze małą dziewczynką a małe dzieci mogą podróżować tylko w specjalnym foteliku, czyż nie ?
Dopiero teraz poczułam jak wgniatam się w ciasne siedzisko dla małych dzieci…
– Eeee, Kochanie, wiesz to że lubię nosić pampersy i czasem lubię być traktowana jak dziecko to nie znaczy że musisz mnie tak traktować przez cały czas… – Wyplułam smoczka który zawisł na łańcuszku…
– Powiedz mi ,,Słoneczko ty moje” a skąd mam wiedzieć kiedy mam Cię traktować jak małą dziecko a kiedy jak dorosłą dziewczynę. Wczoraj jak wróciłem z tego spotkania to spałaś pod kocem kompletnie zapominając o pralce i to przy nie zamkniętych na klucz drzwiach. W dodatku miałaś pełną pieluchę i musiałem Cię przewinąć na co nawet się nie obudziłaś. O ile mogę zrozumieć pieluszki, smoczki i bycie czasem dzieckiem to ty jesteś przy tym nieodpowiedzialna, a gdybym okazał się złodziejem albo co gorsza gwałcicielem…
– Nie przesadzaj, każdy radzi sobie jak może, ty idziesz z kolegami na tak zwane piwko gdzie bóg jeden wie co robicie a ja noszę pampersy, co w tym złego ?
– Nie przeszkadza mi to że nosisz pampersy, ale zamiast dziewczyny mam małe dziecko, zamiast romantyzmu mam bajki o miłości które lecą non stop w telewizji, zamiast obiadu i ciepłego całusa mam przewijanie pełnych pieluch !! Skoro wolisz być dzieckiem niż osobą dorosłą to dobrze ale będziesz musiała się przyzwyczaić do nieco innych warunków życiowych….
– O czym ty mówisz, gdzie my jedziemy ?
– Do ośrodka wypoczynkowego w którym będziesz traktowana jak małe dziecko, swoją drogą to zaraz tam będziemy…
Nie mogłam w to uwierzyć, to znaczy zawsze marzyłam aby pobyć w takim ośrodku ale teraz gdy zapięta  w pasy bezpieczeństwa tam jechałam, szczerze bałam się tego co mnie tam może czekać…

Zdjęcie  a raczej grafika przedstawia mnie i moją opiekunkę pierwszego dnia po podaniu mi środków znieczulających po których nie mogłam poruszyć żadnym mięśniem poza głową… Teraz już wiem jak czują się niemowlaki, teraz marzę tylko o tym aby mój ,,Tatuś ” eee to znaczy chłopak mnie stąd zabrał ale chyba im więcej czasu tu spędzam tym bardziej zapominam jak to jest być dorosłą…