Post spóźniony jakieś półtora tygodnia, jednak wierzcie mi że nie miałam kiedy go przepisać z zeszytu na laptopa. Pracuję nad korektą pewnego dzieła, które ukaże sie już niedługo i które bardzo dużo dla mnie znaczy, stąd ostatni brak aktywności.

Mayowe Walentynki to okreslenie, którego używa mój przyjaciel, dla niego to bardziej określenie usprawiedliwiające mój stan Maluszka, a przynajmniej jeden z tych stanów.
Walentynki to ciekawy okres, ciekawy dzień, z jednej strony wszyscy na ten jeden dzień jakoś bardziej okazują sobie czułość i bliskość, z drugiej strony niektóre osoby przeginają z obnoszeniem się Walentynkami, jako pretekstem do kontaktów cielesnych.
Moje Walentynki zaczęły się zwyczajnie, nażeczony obudził mnie delikatnie dłaszcząc po ramieniu, wtulając się we mnie, na tak zwaną łyżeczkę. A propos łyżeczki, nażeczony przyniósł mi do łóżka śniadanie, na drewnianej podkładce, plastikowych tależykach i wtulona w niego byłam karmiona, raz winogronkiem, raz łyżeczką kaszki. Gdyby ktoś patrzył na nas z boku, tak wyglądało to jak scena pinkniku w filmie, taka scena którą wszyscy kojarzymy z tego jednego filmu, którego nazwy za wszystkie pieluszi świata nie potrafimy zapamiętać. Po śniadanku stwierdziłam że jestem już spóźniona do pracy, i zaczęłam się w pośpiechu ubierać, ale narzeczony powstrzymał mnie mówiąc że jakby mnie ktoś szukał tak jestem cały dzień na spotkaniach, i tak taką wersję ustalił z moim zespołem. ( Jak się okazuje ciasto dość dobrze działają jako forma przekupstwa, chyba muszę zwolnic zespół…). Na wpół ubrana zauważyłam że nadal mam na sobie pampersa a narzeczony poprosił bym położyła się na łóżku i zmienimy pampersa, bo ten już zaczyna nieco na mnie wisieć. Przewijanie jak przewijanie, niby nic takiego i niby opisywałam już to wieokrotnie w innch postać, jednak tego dnia to nawet trywiana rzecz zmiany pampersa nie może być pozbawiona czułości. Narzeczony przyłożył dużą uwagę każdemu aspektowi zmiany pampersa, tak by odczuwalna przyjemność oraz lekkie zawstydzenie było jak największe, jak najbardziej przyjemne. Mokre chusteczki i ciepłe dłonie narzeczonego zdziałały cuda, a rozprowadzanie pudru po tych okolicach ciała, było wręcz pociągające, choć nie miało w sobie aspekttu erotycznego. Po zapięciu nowego pampersa, narzeczony delikatnie ucałował mnie w brzuch, ledwie dotykając wargami mojej skóry, co dało efekt combo w oddczuwalnej przyjemności.

Leżąc tak na łóżku praktycznie naga, jedynie w pampersie, uśmiechnęłam się do narzeczonego, który odwzajemnił mój uśmiech i podał mi butelkę mleka. Wziąwszy ją od niego po prostu zaczęłam zasysać jej zawartość, w czasie gdy narzeczony włączył z telefonu playlistę LoFi ( Rodzaj muzyki grającej w tle, tworzącej przyjamny klimat).
Narzeczony położył się koło mnie na łóżku i natyczmiastowo się do niego przytuliłam. On odebrał mi butelkę i trzymał ją za mnie by moje uwolnione od butelki ręce mogły go opleść i wtulić się w niego jeszcze mocniej.
Leżeliśmy tak słuchając playlisty z dobre półtorej godziny, wpatrując się w sufit na którym zawiesiliśmy kilka dni wcześniej światełka tak dla ozdoby. Nawet nie wiem kiedy usnęłam, choć nie trudno było zasnąć, będąc praktycznie non stop głaskaną i utuloną czy to pieluszką czy kocykiem, leżąc na klatce piersiowej swojego narzeczonego.
Muzyka leciała, przyjemnie wypełniając pokój delikatnymi i miłymi dla ucha dźwiękami, zapach pudru, napełniał pokój słodyczą.

Obudziłam się 5 godzin później, z mokrym pampersem i potrzebą by użyć go ponownie. Wstałam z łóżka i rozluźniłam mięśnie. Pampers jak to pampers, przyjął grzecznie mój podarunek, bez słowa sprzeciwu. Wzięłam z szafki smoczka, który powędrował od razu wprost do mojej buzi. Nadal mając na sobie jedynie pampersa i teraz już smoczek, przeszłam z sypiani do salonu, by zobaczyć narzeczonego sprawdzającego jakieś kartkówki, jednoczęsnie oglądającego jakiś film na HBO. Przysiadłam się do niego i patrzyłam co robi, tak jakby to co robił było czymś niezwykle istotnym, czymś od czego zależy przyszłość świata… Gdy narzeczony zauważył mój wzrok, zapytał czy wszystko dobrze, i czy dobrze mi się spało. Przytuliłam się do niego i pocałowałam go wyjmując wcześniej smoczek.
Narzeczony dalej sprawdzał kartkówki, a ja leniwie patrzyłam w telewizor, czując że pieluszka coraz mniej może już wytrzymać. Postanowiłam nie przeszkadzać mojemu wybrankowi, poszłam do łazienki wziąć długą i ciepłą kąpiel. Panowie posiadający żony, wiecie o czym mówię, to nie szybkie myju myju, to siedzenie i odmakanie ciała tak długo dopuki ludzkość nie wymyśli leku na wszelkie choroby.  Napuściłam sobie wody, płynu do piany, wzięłam książkę i zaczęłam istny rytuał odnowy biologicznej. Panowie, jeśli kiedykolwiek zastanawiacie się co my tak długo w tej łazience robimy, tak wierzcie mi, lepiej poczekać i pod żadnym pozorem nie wchodzić do naszego laboratorium piękna, wejście grozi ciężkimi bliznami na psychice.

Woda już oziębła, moje maseczki już się zrównały z moją twarzą, nie były osobną warstwą, moja twarz zaasymiowała maseczkę, niczym gąbka wodę i stwierdziłam że czas już wychodzić zwłaszcza że zbliża się pora obiadu, a mój brzuszek nie lubi takich przestojów w rytynie pochłaniania. Owinięta w szafrok wyszłam z łazienki niczym z komory hibernacyjnej. Narzeczony czekał już na mnie w sypialni, z pampersem w dłoni.
Niczym dama niczym jakaś arystokratka z wysokich sfer, zrzuciłam z siebie szlafrok, prosto na podłogę, nie przejmując się nim zbytnio, ciesząc swoje nagie ciało powiewem zimna. Podeszłam do narzeczonego i niczym kot łaszący się, pocałowałam narzeczonego, dość namiętnie, choć to zupełnie nie w moim stylu. Przewijanie przebiegło identycznie jak to z rana, z tą różnicą że teraz narzeczony ubrał mnie w body oraz w śliniaczek i poszliśmy zjeść obiad, to znaczy poszliśmy do kuchni by on mnie nakarmił a następnie zjadł swoją porcję, podczas gdy ja obserwowałam go uważnie.  To co by nieco wyjaśnić, taka nasza osobista gra, ukłon w stronęnarzeczonego, jako że niezręcznie się czuje gdy ktoś patrzy na niego gdy je, jednak gdy ja przy okazji próbuje go rozśmieszyć czy patrzę na niego w ten sposób, mówi że je mu się milej ( kłamczuch)…

Po obiedzie, narzeczony stwierdził że z chęcią wybrałby sie do kina, choć niezbyt lubię ogądać filmy na dużym ekranie tak przekupił mnie popcornem. W pieerwszym momencie zaczęłam szykować sobie strój wyjściowy, a że na codzień noszę dość biznesowy styl tak i taki zaczęłam przygotowywać. Narzeczony poprosił mnie abym nie przebierała się za panią prezydent, nie taki miał być cel wyjścia, poprosił abym nosiła to co sprawia że czuję się sobą,  ale jednoczenie coś co będzie luźne. Stwierdziłam że ma rację więc ubrałam na pampersa  body a na body dość luźną spódnicę, którą dostałam na ostatnie urodziny od mamy.  Spakowałam do korebki 2 zapasowe pampersy i wyszliśmy do kina.

Już podczas kupowania popcornu lekko zmoczyłam pieluszkę, jednak prawdziw próba wytrzymałości nadeszła przy połowie filmu. Po seansie wybraliśmy się na małe zakupy a wracjąc do domu zatrzymaliśmy się na jakimś placu zabaw. Nie mogłam sobie odpuścić i od razu pobiegłam na huśtawki, choć temperatura nie była sprzyjająca zabawie na placu zabaw tak być na placu zabaw i nie pohuśtać się na hustawce to po prostu grzech. Pierwotnie namówiłam narzeczonego na 5 minut na placu zabaw, ale jak to wśród nas Maluszków, 5 minut to nigdy nie jest 5 minut i tak, następną godzinę  spędziliśmy na placu zabaw naprzemiennie bawiąc się w piaskownicy, goniąc się po ściankach wspinaczkowych, zjerzdzając na zjeżdzalni i huśtając się czy to na huśtawce czy na karuzeli. Narzeczony stwierdził że gdyby mnie nie znał i zobaczył na placu zabaw  tak nie wiedziałby czy w pierwszej chwili dzwonić po pogotowie psychiatryczne czy po pogotowie psychatryczne…  Uśmiechnęłam się, zawsze bawią mnie jego angdotki związane z psychiatrią. Podczas tej zabawy zaskoczył nas deszcz i przemoczeni wróciliśmy do domu. Nie dość że urbania były mokre tak pampers mi przeciekł i zmoczyłam nieco siedzenie auta.   Narzeczony kazał mi pójść do sypialni i zdjąć wszyskie mokre ubrania, a on napali za ten czas w kominku. Byłam już naga ( muszę przyznać że ostatnimi czasy coraz częściej lubię przebywać w domu nago lub na wpół nago), leżałam na łóżku ze smoczkiem w buzi wiedząc że narzeczony lada chwilkę do mnie przyjdzie.
W między czasie zrobił mi ciepłe mleczko i przebrał mnie a następnie siebie w świerze i co najważniejsze suche rzeczy.  Koniec końców, dzień ten zakończył się do złudzenia podobnie tak jak się zaczął.  Ja wtulona w narzeczonego, on, trzymający mi buletkę z mlekiem w buzi, leżąc prawie nago przy kominku, w tle z grającą lekko muzyką. Idealny dzień, po prostu idealna celebracja tego dnia zakochanych.

Mam nadzieję że i Wam udało się miło i przyjemnie spędzić ten dzień.

Oryginał Grafiki 
Oryginał Tła 

Wyznania Prowadzącej – Maya – Wpis 18 – Cenzura

Cenzura, ograniczenie prawa wolności wypowiedzi, łamanie praw konstytucyjnych czy praw człowieka, to popularne dziś wypowiedzi i zarzuty mówione i wykrzykiwane przez wielu. Cenzurowanie i ograniczanie naszego jako użytkowników głosu, naszej woli i opinii,  szybko rodzą agresję i niechęć, szybko rodzą sprzeciw i bunt.

Kilka dni temu platforma Tumblr, z której pochodzi oryginalnie duża wiekszość grafik, których używamy, które to grafiki zaporzyczamy i do których odsyłamy, ogłosiła oczyszczenie platformy z treści pornograficznych czy zawierajacych się pod tagiem #nsfw. Zmiana ta jest o tyle ciekawa i o tyle kontrowersyjna jako że zdecydowana większość materiałów na tej platformie ma w sobie coś co klasyfikuje post czy materiał jako #nsfw. Mowa tu o nagości, scenach i odnośnikach do stron pornograficznych,  tekstach oraz postach wprost namawiających do otwartości erotycznej oraz wszelkim fetyszom propagowanym na tej platformie.  Użytkownicy podzieli się na tych, którzy chcą utrzymania stanu obecnego ( przyzwolenia na takowe treści) i tych, którzy gotowi są zmienić platformę nadal robiąc swoje, publikując takowe materiały.
Bunt w pewnm momencie przybrał już formę żartu, zbiorowej histerii i paniki o wolność wypowiedzi i o prawa człowieka.

Co myślę o takim ruchu platformy Tumblr ?
Myślę że takie ograniczenie jest strzałem w stopę administracji i zespołu pracującego nad rozwojem platformy. Wiele ruchów, społeczności  miało szansę własnie dzięki platformie Tumblr, zaistnieć i zdobyć nie tyle rozgłos co pokazać ukrywającym się cżłonkom iż nie muszą się ukrywać z tym co ich określa, nie muszą się bać.
Jasne, daj ludziom palec a wezmą całą rękę, i w myśl tej zasady jeśli przywoli się na publikowanie treści mającej już podtekst erotyczny, tak pojawią się i osoby publikujące treści mocno propagujące pornografię i zachęcające do zachowań nie etycznych, jasne, pojawią się całe blogi o tematykach już zakrawających o niebezpieczne dla zdrowia czy to fizycznego czy to psychicznego i jasne pojawi się spam postów nawiazujących swoją tematyką do każdej formy inności, nie zawsze jednak przemyślany.
Myślę jednak że Tumblr jako platforma zapomina kto zbudował jej popularność jej pozycję na rynku blogowym, kto i dla kogo tworzy.

Każdy system ma swoje wady, i każdy system będzie popełniał błędy.
Flagując, zgłaszając posty, o niebezpiecznej treści, jedynie przekazujemy swoją opinię, jednak nie sprawiamy że post zostanie usunięty, tą decyzję podejmuje program, obliczając i przeglądając materiał w poszukiwaniu treści niezgodnych z regulaminem.
W efekcie czego usunięte mogą i zostają posty i materiały ludzi, nie związanych z tagiem #nsfw, z racji iż zdjęcie, które zamieścili, post który zamieścili został błędnie oceniony przez algorytm. Przypomina mi się sytuacja sprzed kilku miesięcy, gdy to platforma Youtube, wprowadziła podobny algorytm usuwający treści łamiące prawa autorskie.
Teraz, tak jak wtedy, ludzie krzyczeli, i buntowali się, domagali się zniesienia cenzury, która w swoim załorzeniu niweluje możliwość tworznia, i częściowo wtedy wygrali, jako że algorytm o ile działa, o tyle został odpowiednio dostosowany by nie szkodził on a pomagał i myślę że na platformie Tumblr czeka nas ta sama droga przez mękę, dowodząc administracji iż zabieg taki praktycznie zabije platformę.
Przypomina mi się wprowadzenie RODO i popularnego ACTA 2.0, i o ile za każdym razem podnosiły się głosy o łamaniu wolności słowa, o ile za każdym razem był widoczny sprzeciw i bunt przeciw takim przedsięwzięciom tak zostały one w tej lub innej formie wprowadzone, a my nadal jak tu byliśmy tak jesteśmy, po części dostosowując się do nowych przepisów prawa, nowych ograniczeń, po części walcząc o ich zniesienie.
Tak samo myślę jest i w tym przypadku i tak samo myślę że się to skończy.

Co myślę o Cenzurze?
Nie wiem, z jednej strony jestem jej głęboko przeciwna jako ogranicz ona nie tylko możliwośc wypowiedzi ale również pokazuje nierówność w traktowaniu użytkowników. Z drugej strony myślę że cenzura w określonych przypadkach na okreslonych warunkach jest jaknajbardziej dopuszczalna, z prostej przyczyny, ogranicz ona treść niebezpieczną prawnie i moralnie na dużych platformach, które są bardzo ściśle obserwowane przez organy władzy i prawa.

Na pewnym forum (którego nazwy nie podam by nie robić temu forum reklamy) sama doświadczyłam cenzurowania i usuwania moich własnych treści jako że były one niezgodne z poglądami administracji, a wręcz pokazywały hipokryzję i nepotyzm jednego z Adminów, który mając władzę, nie pozwalał nikomu się wybić i mieć odmiennej opinii ze wzajemnym szacunkiem. Bazowało to na zasadzie ,,albo płyniesz z jedyną słuszną prawdą, albo dostajesz bana”.
O ile moje posty nie namawiały do nagości, nie namawiały do materiałów czy stron pornograficznych tak były dla Admina niebezpieczne i pokazywały jak sam nie przestrzega zasad, których egzekwował od innych.

Cenzura jako taka zawsze będzie się jednym podobała a innym przeszkadzała i o ile sama określam się po stornie osób, którym cenzura będzie przeszkadzała o tyle rozumiem jej konieczność, jej cel.  Załóżmy że jesteśmy właścicielami dużej platformy z której nie tylko płyną zyzki z reklam i kontraktów ale i tworzy się opinia społeczna oraz jako gigant społecznościowy, jesteśmy postrzegani jako potencjalne zagrożenie dla organów prawa i władzy. W takim wypadku, taka cenzura wypowiedzi, zwłaszcza tych skrajnych, widocznie namawiających do aktów nieetycznych, agresywnych i propagujących szeroko pojętą nienawiść, może okazać się łatwym i relatywnie szybkim sposobem na kontrolę społeczności, przed terroryzmem i przemocą kierowaną w stronę konkretnych osób czy grup społecznych. Jasne w przypadku małej społeczności takiej jak nasza (Polska Społeczność ABDL) cenzura jest szkodliwa, i wyniszcząca jako że ani nie kontroluje negatynych postów, ani nie pomaga w opinii społecznej (szerszej społeczności).  Gdyby się uprzeć to wprowadzając Cenzurę w internecie, nie modyfikując algorytmu tak 99,99% treści zostanie z tego internetu usunięta, jako że (tu przekoloryzowuje) ktoś inny przed nami użył już tego słowa, tego zdjęcia, tego zdania czy tej myśli. Nawet w zdaniu ,,Razem możemy osiągnąć więcej” czy ,, Żyjmy i dajmy żyć innym” jeśli się chce, można zobaczyć wrogość czy agresję pasywną, namawiającą ludzi do buntu czy rewolucji przeciw komuś czy czemuś. Problem jednak w tym że takie przekoloryzowanie choć skrajne przedstawia realny problem i realne zagrożenie dla nas jako dla użytkowników oraz dla nich jako dla Zespołu Administracyjnego.

Co można z tym zrobić ? Co ja bym zrobiła?
O tyle ciężko tu dać odpowiedź jako że chcac niechcąc jest to problm gdzie odpowiedź jest albo na Tak albo na Nie.  Gdybym to ja pracowała nad Platformą Tumblr, tak nie wprowadzałabym tak restrykcyjnej wersji cenzury. Oczywiście, aby politycznie, prawnie wpowadzić zmianę należy wprowadzić obostrzenie, ograniczenie w możliwości wypowiedzi, jednak nie zakazywać ich całkowicie. Ludzi jest wielu i to po obu stronach tego konfliktu, tak więc możnaby pomysleć o systemie zgłaszania postów i bazując na liczbie oraz uzasadnieniach zgłoszeń banować tylko te treści, które są widocznie szkodliwe dla społeczności. Samo otagowanie może być już pomocne, jako że osoby chcące publikować treści takie jak nagość czy erotykę można odpowiednio otagować i do tagu przyposać konktetne cechy, np. opłatę za korzystanie z tagu (choć nie jest to rozwiązanie, które będzie najlepsze), można również odseparować treści niebezpieczne i przenieść je na bliźniaczą platformę otego samego dostawcy, jednak dedykowaną właśnie na taką treść. Można wykorzystać algorytmy ,,Cookies” tak by reklamodawcy i sponsorzy mogli swoje produkty, usługi reklamować w miejscu w którym ludzie szukają zbliżonej treści.

Jak wpływa taka cenzura na Projekt Roko Smoko? 
Jest to utrudnienie jednak nie na tyle by zatrzymało to nas w tworzeniu.
Platforma Tumblr, nie jest jedyną a i sami zagraniczni twórcy publikują te same posty w kilku różnych miejscach. Dla mnie nie ma większej różnicy czy nasz post ( link oryginału grafiki) będzie prowadził do platformy Tumblr, platformy DeviantArt czy innej storny z której ową grafikę zaporzyczymy. Myślę że w nas jako w nas to nie uderzy aż tak mocno jak wydawało mi się to w pierwszej chwili, nie mniej już zaczęłam przygotowywać alternatyną listę linków dla tych samych grafik, tak by mieć pewność na czym stoję.

Można wszysko, a przynajmniej można wszystko przemyśleć i zachować złoty środek pomiędzy tym co potrzebujemy a tym czego chce od nas społeczność.
Każdy pomysł ma swoje zalety i swoje wady, i w więszości to jak się je postrzega zależne jest od naszych osobistych poglądów jak i naszej własnej perspektywy.
Trzeba też pamiętać, że człowiek jest kreatywną istotą i gdy musi, gdy chce, tak wymyśli alternatywę dla stanu obecnego.
Wszystko można wyśrodkować, i to proponuję Zespołowi Tumbrl.

Oryginał Grafiki – O ironio prowadzący właśnie na platformę Tumblr…

Wyznania Prowadzącej – Maya – Wpis 17 – Współprace
Ile jest stron w Polsce o tematyce ABDL? Ile z nich działa a ile udaje że działa, obiecuje o czym znika bez słowa wyjaśnienia? Czym są współprace i jak działają?

Zacznijmy od liczby stron o ABDL w Polsce, a jest ich około 10 -15, z czego 5 istnieje i działa, a reszta jest i działa gdy chce działać. W swoim czasie aktywności byłam świadkiem powstania i upadku wielu forów, blogów, stron o tej tematyce i w większości to nie aktywność była przeszkodą, choć był to jeden z przysłowiowych gwoździ do trumny.

Przez ostatni czas mieliśmy nawiązaną współpracę z Serwisem ABDL – Polska, który pierwotnie miał być forum oraz stroną informującą o ABDL. W planach twórcy było utworzenie portalu społecznościowego, dla ABDL podobnego do Facebook’a w swoim działaniu oraz utworzenie panelu pomocnego dla rodziców i bliskich osobom ABDL, celem zrozumienia. Idea wydawała się piękna, wręcz przemyślana i zaplanowana. Sam twórca napisał do mnie z prośbą o pomoc w tworzeniu tej strony i po rozmowie via GG zgodziłam się mu pomóc. W Polsce co prawda nie brakuje i nigdy nie brakowało forów o tej tematyce, a ostatnimi czasy (okres ostatnich 4-5 lat) pojawiało się ich coraz więcej.
Forum działało, istniało i w pewnym sensie rozwijało się, posty przypominały bardziej dyskusje filozoficzne, grupy znajomych, co mnie cieszyło jako że sama lubię sobie tak pogdybać. Twórca jako Admin niestety nie interesował się zbytnio aktywnością na forum pomimo nich wielokrotnych próśb o włączenie się w dyskusję, nawet jeśli ograniczałaby się do wypowiedzenia własnego zdania. Forum po 2-3 miesiącach po prostu się zamknęło, oczywiście pod pretekstem wprowadzenia zmian. Pisałam do Admina, pytałam ale nie otrzymywałam żadnej odpowiedzi, tak jakby stał się jakiś wypadek, bądź po prostu zapomniał o ABDL i wszystkim co z nim związane.
Mijały kolejne miesiące a cisza jak była tak i jest, i dopiero kilka dni temu twórca odpowiedział że raczej będzie musiał zrezygnować z prowadzenia Serwisu jako że przerosły go koszty utrzymania Serwisu. Czy to potępiam, nie,  każdy sam powinien ocenić czy dana inwestycja jest dla niego/niej dostępna i możliwa, czy też nie. Oczywiście pierwotnie autor zapewniał mnie że z kosztami nie będzie problemu, i mam się nie martwić. Cóż, ludzie popełniają błędy i nie ma ich co za to winić.

Koszty to również argument dla którego Projekt Roko Smoko działa na darmowych platformach, aby zminimalizować do zera koszty utrzymania, by nie stało się to problemem.

Jasne mogłabym wykupić domenę, serwer, i przenieść wszystko na prywatny grunt, jednak aby zbalansować taką inwestycję musiałbym wprowadzić opłatę za korzystanie z Projektu, co łamało by prawo ( jako że nie publikujemy materiałów – grafik, które są naszą własnością, a zapożyczamy je celem stworzenia edycji). Nawet zakładając że Projekt płatny skoncentrował by się jedynie na autorskich opowiadaniach to kto chciałby płacić za coś czego w internecie pełno jest za darmo? Takie rozwiązanie generuje więcej problemów niżeli pożytku jako że teoretycznie nawet zabezpieczoną treść można skopiować i opublikować jako anonim na innej platformie, co praktycznie ,,zabiłoby” statystyczną szansę na dochód.

Wspominam również pewną dziewczynę i jej forum/bloga pod nazwą siusiam.pl.
Problem w tym przypadku jest dość złożony i opisywanie go tutaj będzie nieco nie na miejscu, jako że wchodzi już w prywatne życie autorki. Dla zachowania bezpieczeństwa nie podam nicku autorki, a wiem że od czasu do czasu do mnie tu zagląda i nie chciałabym by poczuła się ,,na celowniku” złej Cioci Mayi.
Autorka srony siusiam.pl miała teoretycznie wszystko, miała aktywność (swoją i innych), miała chęci i miała bezpieczną szansę stać się forum o ABDL z dość unikalnym bo bardzo infantylnym podejściem do tematu ( i w tym kontekście myślę tu o infantylności jako o zalecie). Problem tkwił w motywie utworzenia forum, w samej autorce, jako że założyła je by znaleźć przyjaciół w internecie. Dziewczyna była zamknięta w kloszu (psychicznym) i nie znała dorosłego życia, wierzyła i nadal wierzy że jest po prostu dzieckiem. Różnie podawała swój wiek, jak się okazało ze strachu przed odrzuceniem innych. Problem taki komplikowała jej łatwowierność, fakt iż traktowała innych użytkowników forum jak swoją rodzinę, czyli jak wujków i ciocie. Przez długi czas sama w to nie wierzyłam, odrzucałam od siebie możliwość iż dorosła dziewczyna, z problemem z którym się po prostu urodziła (niebędącym niczyją winą) od dziecka jest zamknięta w kloszu i całkowicie kontrolowana przez swoich rodziców.
Po rozmowie z jej opiekunką, przeraziłam się, jako że dziewczyna ma orzeczenie o niepełnosprawności intelektualnej oraz jest ubezwłasnowolniona prawnie.
W rozmowie z nią początkowo wydaje się słodka, niewinna i całkowicie normalna jak na naszą tematykę, jednak na dłuższą metę, przy dłuższej rozmowie widać iż jest po prostu psychicznie dzieckiem. Wydaje się to dla wielu spełnieniem marzeń, fantazji jakie opisywane są w opowiadaniach jednak ta dziewczyna myślę jest tu granicą ABDL której po prostu lepiej nie przekraczać. Dziś nie mam już z nią kontaktu, niestety zawierzyła osobie, która manipuluje ludźmi i obiecuje bardzo duże zainteresowanie, a w rzeczywistości wyłudza dane i zdjęcia. Przestrzegałam ją przed tą osobą, jednak to jak przestrzegać dziecko przed czymś co wydaje się po prostu atrakcyjne. Strona finalnie upadła po 6 miesiącach i już się nie podniosła.

Przykład tej autorki jest o tyle straszny i abstrakcyjny dla kogoś nowego w świecie ABDL, iż autorka wydawała się całkiem oczytaną i rozumną osobą, nie sprawiała wrażenia opóźnionej w rozwoju, gdy pisała posty były one sensowne i co prawda infantylne ale miały w sobie zachowaną logikę wypowiedzi. Dla wielu czytających, wyda się teraz że to na wpół opowiadanie, że piszę wam tu bajkę i jest to czysta fikcja. No przecież to nie możliwe, jak niby taka dziewczyna miałaby funkcjonować, nie zastnanawiało by jej zmieniające się w wiekiem ciało, z ciała dziewczynki w ciało kobiety? Po co ktoś miałby ją tak krzywdzić ?
I wierzcie mi, chciałabym aby te obawy były prawdziwe, chciałabym by ta dziewczyna była jedynie postacią wykreowaną przez osobę w internecie, chciałabym dla jej dobra, aby był to żart, czy eksperyment społeczny. Alternatywą bowiem byłby świat w którym taka dziewczyna nie znałaby innego świata niż ten, który pokazują jej rodzice. Alternatywą byłoby już znęcanie się nad dzieckiem, i długotrwałe, możliwe że nieodwracalne już szkody psychiczne. Chciałabym aby był to fejk i cieszyłabym się że dałabym się tak pięknie zbaitować.

Wspominam też dość ciekawą osobę,chcącą tworzyć płatne opowiadania, choć strona już nie istnieje tak pisał do mnie z prośbą o podjęcie współpracy. Czytając jego opowiadanie ( jego pierwszy odcinek) stwierdziłam że jest on bazowany na jednym z najbardziej utartych schematów panującym w społeczności ABDL, a że postać główna była nieletnia tak podałam warunek iż aby współpraca pomiędzy nami mogła się zawiązać, wszystkie postacie muszą mieć ukończone 18 lat. Jako że twórca sam pisać opowiadania dopiero zaczynał i prosił o porady, stwierdziłam że mogę wykonać korektę takiego opowiadania które po tej korekcie mogłoby nadawać się z czysto interpunkcyjnej i ortograficznej strony do opublikowania.
Zrobiłam to jednak nie zamieścił korekty, zaczął nawet prowadzić swój sklep ( zakładkę zapewniana przez platformę WIX na której owy pierwszy odcinek był dostępny za opłatą chyba 1,33 zł. Radziłam aby zrezygnował z tak agresywnego startu jako że jako osoba nowa nie ma jeszcze wyrobionej opinii w społeczności a nie przekona do siebie nikogo żądając opłaty (niezależnie jak niskiej) za opowiadanie mające jeden odcinek, mieszczący się na 1,5 strony A4 w Wordzie. Sugerowałam napisanie pierwszej serii liczącej sobie 10 odcinków i opublikowanie jej za darmo tak by społeczność mogła się zapoznać z kanonem twórczości i wedle uznania napisać 2 i 3 serię już za pobraniem opłaty ( dla wiernych fanów serii).
Niestety strona szybko upadła i po dziś dzień nie mam kontaktu z autorem.

Tu problem wydaje się oczywisty, zbytnia pewność siebie i nieznajomość społeczności jak i rynku, jednak wątpię by była to osoba pełnoletnia. Myślę że był to jakiś chłopiec pragnący szybkiego startu i szybkiego zarobku na kieszonkowe.
Wiele stron i nowych autorów letnich i nieletnich ucieka gdy widzi że ten ,,szybki sposób” wymaga zaangażowania się i kompromisu.

Ale do rzeczy, bo wspomnienia wspomnieniami, a współpraca jako taka nadal niewyjaśniona.
Czym jest?  Współpraca czysto z założenia miała być umową pomiędzy dwiema stronami aby wspólnymi siłami na tym zyskać. Proste i przejrzyste, jak by się mogło wydawać.
Współpraca charakteryzować się miała stworzeniem listy linków i stron wzajemnie się wspierających komentujących i linkujących się celem poszerzenia statystyk, oraz dania potencjalnemu czytelnikowi możliwości do płynnego przechodzenia pomiędzy stronami bliskoznacznymi, oraz stworzeniu przyjaznego kręgu twórców pod jedną grupą i jednym celem. Brzmi ładnie, prawda ?
Niestety jak większość ładnych pomysłów działa on jedynie na papierze w idealnym i sterylnym świecie gdzie brak innych perspektyw widzenia. Załóżmy że mamy 5 twórców i 5 stron w takiej współpracy. Wedle idei współpracy, na stronie Twórcy A, znajdą się linki do stron Twórcy B,C,D,E oraz F, i co oczywiste, w przypadku twórcy B, na stronie znajdą się linki twórców A,C,D,E, oraz F.  W ten sposób możnaby było stworzyć ładną i dość przejrzystą grupę współtwórców wzajemnie się wspierających.
Stety czy niestety,  tak nie jest, poprzez fakt iż twórcy mają różne spojrzenie i różne perspektywy na samo ABDL oraz poprzez wzajemne nieporozumienia mogą być niechętni by wspierać się nawzajem. (To tyczy się również i mnie).
Jak się nad tym zastanowić tak ideą współpracy było również otwartość na innych w odpowiedzi na grupki wzajemnej adoracji na forach a w rzeczywistości taka współpraca jest niczym innym jak właśnie utworzeniem takiej grupki wzajemnej adoracji.

Czy rezygnuje z formy współpracy?
Nie, jednak przestaje nadawać jej tak duże znaczenie, jako że pod koniec dnia i tak każde z nas w swojej pieluszce wie swoje. Uzmysłowił mnie o tym BardzoLittle, choć pewnie nie celowo, i nie umyślnie, jednak jego podejście do samej  idei współpracy było dość proste i sceptyczne co otworzyło mi nieco oczy.

Oryginał Grafiki