W tym Projektcie, a właściwie przy tym blogu pracowało kilka osób, i chciałabym poświęcić chwilkę by  nieco personalnie podziękować każdej z tych osób, jako że każda z nich po części zbudowała tego bloga, pomagała,  tworzyła i obdarowała nas czymś od Siebie.

Rick –  Chciałabym Ci podziękować, za odwagę by się wyłamać, zpróbować czegoś nowego, czegoś czego jeszcze nie bylo, za wszystkie posty, które opublikowałeś, za niekończącą się cierpliwość dla moich cóż, powiedzmy dość ekstremalnych pomysłów, za niekończącą się rozmowę, która była przyjemnością i nagrodą samą w sobie, za pomoc i to nie tylko techniczną ale i za bycie przyjacielem z internetu, którego żałuję iż nie poznałam w rzeczywistości. Od czasów naszego forum, i naszych pierwszych kroków,  naszego wspólnego opowiadania, byłeś dla mnie, poświęcałeś swój cenny czas, i to znacznie więcej niż Cię o to prosiłam, starałeś się i pokazywałeś mi wciąż od nowa dlaczego warto próbować, dlaczego liczą się te małe i na pozór nieistotne jednostki, które są zdolne do tak przeogromnego piękna.  Chciałabym mieć kogoś takiego jak Ty w swoim życiu,  bo pomimo iż w to nie wierzysz, tak jesteś więcej niż tego wart.

Saguś – Przyjacielu Drogi, sojuszniku, pocieszycielu, nauczycielu i moje osobiste natchnienie. Nie ma na tym świecie słów w żadnym języku, które wyraziłyby ile dla mnie znaczysz i ile Ci zawdzięczam, nie ma takich słów, które oddałyby choćby w części moją wdzięczność za wszystkie nieprzespane noce, za wszystkie przegadane godziny i przepracowane miesiące Twojego wkładu. Dziękuję Ci, za każdy pomysł na opowiadanie, za ciągłą listę rzeczy które muszę napisać, wykonać, zrobić i przerobić. Dziękuję za Twoją krytykę, zawsze będącą konstruktywną i pełną nadziei na lepszy i znacznie większy efekt, nie tylko artystyczny ale i merytoryczny. Dziękuję Ci że byłeś, jesteś i będziesz przy mnie od momentu naszego pierwszego spotkania jak i przez większość mojego dorosłego życia.  Dziękuję że pojawiłeś się w moim życiu, dziękuję że trzymasz się go wciąż mi pokazujesz wszystko to czym i kim mogę się stać.  Dziękuję za to że jesteś.

Lummio –  Dziękuję Ci za wszystkie rozmowy, zawsze będące wymagającymi, zawsze zmuszającymi do refleksji. Dziękuję za wszystkie komentarze, za każdy możliwy znak chęci, dziękuję Ci że mogłam z Tobą porozmawiać i wspólnie że mogliśmy się poznać w tym wirtualnym świecie. Dziękuję Ci za Twój wkład, za głębie przekazu w postach, za każdą minutę poświęconą mojej osobie.

OliwiaBaby – Dziękowałam Ci już za obdarowanie mnie swoim opowiadaniem, podziękuję jednak raz jeszcze, jako że wiem ile ono dla Ciebie znaczy, czym dla Ciebie jest i czuję się dumna mogąc je mieć, mogąc je poznać, mogąc poznać Ciebie, unikalną i piękną osobę, jej wnętrze, to jak bardzo jesteś miła i kochana, to jak bardzo obdarowujesz innych i nie oczekujesz niczego w zamian. Dziękuję że mogłam z Tobą porozmawiać i mam nadzieję że przez życie wraz z dostatkiem i ukochaną Ci osobą przy Tobie będzie Ci toważyszył uśmiech, ten prosty, szzery i piękny uśmiech.

Jakamila –  Dziękuję Ci, głównie za to że potrafiłaś swoją osobą, swoim sposobem bycia, swoim rozumowaniem i naturą, stłumić moją frustrację. Dziękuję że pokazałaś mi swój świat, swoją pasję i spojrzenie, którego brakowało mi. Tam gdzie większość widzi trudność i problem, ty widzisz prostotę i wyzwanie, tam gdzie ja widziałam zagrożenie ty widziałaś szansę.  W pewien sposób zmieniłaś mnie, i mam wrażenie że na lepsze. Pokazałaś mi co to znaczy dostrzec w kimś dziecko,prawdziwego Maluszka.

Dodatkowe podziękowania dla:
Mr.X’owi – Za przekazanie w nasze wirtualne ręcę 5 swoich Opowiadań, będących ikoną Polskiej Twórczości przez lata.
Estery – Za napisanie i podzielenie się z nami opowiadaniem pisanym specjalnie dla nas.
Marcina – Za chęć pomocy przy projekcie, napisanie opowiadania i wolę  jego publikacji u nas.
SlodzieMlodzie – Za przełamanie strachu i napisanie swojego pierwszego opowiadania, z chęcią publikacji u nas.
Sebastianowi –  za publikację swojego pierwszego opowiadania, bazowanego na swoim życiu u nas.
Bardzo Little – Za publikację opowiadania bazujęcego na jego fantazji , za pomoc i za współpracę jaką zawarliśmy.
Random – Za napisanie i chęć publikacji artykułu,  jak i pomoc przy pod projektcie Roko Magazynu.

Dziękuję Wam wszystkim, każemu z osobna, to dzięki osobom takim jak Wy Tworzenie tego bloga było przyjemnością. 

Moi Drodzy, Maluszki, Opiekunowie, przypadkowi nieznajomi w Internecie, mam dla Was pewną informację, miejsce jakie WordPress daje na darmowym blogu się nam po prostu skończyło… Przez CZTERY lata a dokładnie przez 38 miesięcy, mogliśmy postować, wstawiać i tworzyć dla Was i trochę też dla nas samych, materiały. Wszystko jednak się kiedyś kończy zwłaszcza przestrzeń dyskowa na darmowych blogach. Przygotowałam pewną niespodziankę, którą na sam koniec Wam pokażę.
Wiecie mamy opublikowanych równo 1430 wpisów, z czego tylko kilka nie ma grafik, a to znaczy, że na Roko Tablicy od Początku aż po te ostatnie wpisy znajdziecie, 1420 (dajmy na to) grafik, będących już nie tylko dziełem zagranicznym, ale po części też Polskim.
Edycja jaką przyszło nam tu tworzyć, nie jest równoznaczna i nawet nie powinna być równoznaczna z utworzeniem pełnej nowej grafiki, nie mniej jest naszym tworem i nigdzie indziej, w całym bardzo głębokim Internecie nie znajdziecie tylu grafik po Polsku.
Wielu z Was ta informacja może wyda się oczywista, wielu z Was może to zwyczajnie nie obchodzić, jednak napiszę Wam, że nie było grafiki, którą wykonywaliśmy mniej niż poł godziny a wielu grafikom poświęcaliśmy nie minuty a godziny pracy.  Napisaliście łącznie 529 komentarzy, czyli w dużym przybliżeniu co 3 post ma jakiś komentarz (tak wiem, to nieliczne posty mają kilka komentarzy, a pod większością i to zdecydowaną większością nie ma ani jednego komentarza, jednak co 3 post z komentarzem brzmi po prostu ładniej).