Amy – Dziecko

Amy to normalna dziewczyna która ma długie jasnobrązowe włosy i niebieskie oczy lecz różni się od swoich rówieśniczek, ponieważ dziewczyna co noc ma problemy z moczeniem łóżka oraz w ciągu dnia. Amy pewnego ranka zjadła śniadanie i udała się w stronę szkoły.

Po szkole Amy została odebrana przez jej mamę która ma na imię Sally. „Podjedź skarbie, chodźmy do domu” mówiła Sally, kiedy to Sally otworzyła tylne drzwi samochodu, oczy Amy ujrzały dziecięcy fotelik samochodowy, „jestem za stara aby w tym siedzieć” powiedziała Amy potem zaczęła płakać.

Sally umieściła Amy w foteliku samochodowym mówiąc że dziewczynki będące w jej wieku już się nie moczą więc skoro Amy zachowuje się jak małe dziecko to tak również będzie traktowana.

Sally zapięła pas Amy, dziewczyna zauważyła kilku swoich znajomych ze szkoły , którzy śmiali się z niej i wskazywali w jej stronę, Amy widząc to zaczęła płakać jeszcze bardziej. Sally domknęła drzwi i odjechała spod szkoły.

Kiedy przybyli pod dom, Amy próbowała nieudolnie odpiąć swój pas. „Amy maleńka poczekaj” powiedział Sally. Sally wysiadła z samochodu i pomogła rozpiąć pas Amy, wygramolić się z fotelika i przenieść do domu.

„Puść mnie, nie jestem dzieckiem!”, krzyczała Amy lecz na te krzyki nie reagowała wcale Sally.

Gdy weszli do domu Sally zaniosła córkę do swojego pokoju. Kiedy to Sally otworzył drzwi, Amy doznała szoku, jej pokój przypominał teraz duże przedszkole, w rogu pokoju stał przewijak oraz łóżeczko, tam gdzie kiedyś stało jej stare łóżko tam znajdował się kojec. „Mamo przepraszam” krzyknęła Amy.

Sally usadziła Amy na podłodze następnie udała się do szafy i wyciągnął z niej żółte onesie na którym widniał gwiazdki, wyjęła tak że jedną ze znajdujących się tam pieluch, przeniosła Amy na przewijak. Rozebrała ją. Amy próbowała uciec lecz Sally powstrzymała ją. „Nawet o tym nie myśl” mówiła Sally.

Sally ułożyła ponownie Amy na przewijaku, podniosła jej nogi do góry i wymierzyła bolesne klapsy, po pierwszym klapsie Amy krzyknęła głośno. Sally wtedy wyjęła smoczka i dała go Amy do ust. Kiedy klapsy się skończyły wtedy mama Amy powiedziała: „Poczekaj chwilkę, mama zaraz ciebie ubierze” wtedy to Amy została wytarta i umieszczona w pieluchę.

Sally usiadła obok Amy i zaczęła ją ubierać, przełożyła przez jej głowę żółte onesie potem pociągnęła je na dół w celu zapięcia guzików. Matka dziewczyny po ubraniu Amy udała się z nią do bujanego fotelu, mama kołysał Amy do snu. Kiedy to Amy zasnęła, Sally zaniosła ją do jej łóżeczka, nakręciła karuzelę która była nad łóżeczkiem i wydawała z siebie miękkie kołysanki.

Sally nachyliła się nad łóżeczkiem i pocałowała córkę. Kilka godzin później Amy obudził się i zauważyła że ma coś w ustach, następnie spojrzał w górę gdzie zauważyła karuzelę doczepioną do łóżeczka oraz podczas poruszania usłyszał szelest z które wywnioskowała że ma na sobie pieluchę do tego mokrą. Starała się zawołać mamę lecz wszystko co wychodziło z jej ust brzmiało jak dziecięce gaworzenie, Amy się rozpłakała. Słysząc to Sally podeszła do łóżeczka i powiedziała  „Oh, jak mój maluszek się czuję, czy trzeba kogoś przewinąć?”

Mama podniosła córkę i zaniosła na przewijak gdzie usunęła z niej brudną pieluchę po czym ją wyrzuciła, potem nasmarowała jej pupę jakimś mazidłem i umieściła świeżą pieluchę pod nią. Ubrała dziewczynę w onesie, przeniosła do salonu gdzie włączyła dla niej teletubisie.

Sally udała się do kuchni, po chwili wróciła z butelką mleka dla niemowląt. Odwróciła się w stronę córki i podniosła ją w swoje ramiona po czym ułożyła na fotelu, umieściła butelkę w jej usta, Amy próbowała chwycić butelkę, lecz jej mama skomentowała to tym że ją nakarmi.

Amy posłusznie zasysała butelkę.   Mama jest teraz szczęśliwa że jej mała córeczka wróciła.

—————————————————————————————————————————
Oryginał – http://abdlstories.homestead.com/Baby_Amy.html

Notka Tłumacza – Pozwoliliśmy sobie na przeredagowanie tekstu tak aby lepiej dało się go czytać w języku Polskim, oraz na zmianę wieku głównych bohaterek tak aby pasowały one do standardów prawnych panujących w Polsce. Przypominamy że tekst nie jest naszego autorstwa i nasza rola ogranicza się jedynie do tłumaczenia tekstu/ zmiany wieku bohaterów.

Po więcej Opowiadań kliknij tu –  https://rokotablica.wordpress.com/opowiadania/