Mini Opis #7  Zabawka

Magda kilka dni temu skończyła magiczne osiemnaste urodziny i pomimo swojego młodego wieku zaczęła patrzeć na świat i ludzi ją otaczających z dużą nonszalancją. Przestała rozmawiać z jej młodszymi koleżankami tłumacząc się iż z dziećmi nie będzie rozmawiała przez co wystarczyło zaledwie kilka dni a wszyscy odwrócili się od niej nazywając ją Wielce Paniusią i wytykając palcami gdy przechodziła. Madzia gdy jeszcze była Madzią zawsze lubiła swoje zabawki choć komicznie z nimi wszystkimi wyglądała to lubił potajemnie się nimi bawić. Tego dnia jednak postanowiła że czas się pozbyć dziecięcych rzeczy i przygotować się na dorosłe życie więc wzięła tekturowy karton i powrzucała do niego połowę swoich zabawek. Piszę połowę dlatego że z niektórymi z nich była dość mocna związana i w głębi duszy nie chciała się z nimi rozstawać ale po chwili namysłu i nostalgii zauważyła jej starą szmacianą lalkę która od czasów przedszkola była jej najbliższa i zawsze miała ją przy łóżku. Z wielkim bólem ale i  pewną dozą akceptacji odrzuciła lalkę w kąt w nadziei że zapomni o niej i lalka przy niej zostanie tak czy siak.
Po uprzątnięciu wszystkich zabawek i zaklejeniu pudła dziewczyna wyniosła je na strych by tam przeleżało następne lata aż do czasu jej dzieci.  Jedynym co jeszcze przypominało jej o dzieciństwie  był bujany konik którego dostała na 7-me urodziny i od tego czasu stoi u niej w pokoju bardziej z sentymentu niżeli z potrzeby, jednak Magda zauważyła że coś się tu nie zgadza, lalka była w innym miejscu od tego w którym ją zostawiła. Dziewczyna wzięła lalkę do ręki i zaczęła jej się przyglądać oczekując iż lalka wytłumaczy jej dlaczego bez pozwolenia zmieniła miejsce. Po dłuższym przypatrywaniu się starej i już nieco zniszczonej czasem lalce Magda chciała ją odstawić ale lalka sama wyskoczyła jej z ręki upadła na biurko. Dziewczyna odskoczyła od biurka gdy zobaczyła jak lalka o własnych siłach wstaje i zaczyna się ruszać.  Magda doznała szoku gdy lalka do niej przemówiła :
– Madziu, co się z Tobą stało ?
– C…Ccco ? – Wydukała przerażona.
–  Bawiłyśmy się od momentu gdy mnie dostałaś, byłyśmy najlepszymi przyjaciółkami, co się więc stało że mnie odtrącasz?
– Ja.. Ja .. Ja dorosłam, jestem już dorosła a dorośli nie bawią się lalkami , prawda ?
– Czy aby na pewno jesteś taka dorosła ? Wedle standardów możesz mówić o sobie jako o pełnoletniej ale w środku nadal chcesz być jeszcze dzieckiem.
– A skąd ty to możesz wiedzieć ? Przestałam się bawić z Tobą już dawno temu. – Wykrzyczała.
– Tak  i Nie. Tak przestałaś bawić się ze mną już jakiś czas temu i Nie, wieź która nas połączyła jest dużo silniejsza niż myślisz. To dzięki Tobie i twojej wyobraźni mogę teraz mówić i chodzić ale również dzięki tej więzi wiedz że nie możesz mnie oszukać. Jestem tak jakby częścią Ciebie a kogo jak kogo, nie oszukasz samej Siebie.
– Super, naprawdę a czy możesz już wracać do pudła i się przymknąć, jestem już dorosła i nic mi nie zrobisz, jesteś tylko starą szmacianą lalką!
– O nie byłabym tego taka pewna.. *pac*-  To mówiąc lalka pacnęła swoimi szmacianymi rączkami o siebie a spodnie i bielizna dziewczyny zaczęły znikać. Na to miejsce pojawiła się sporych rozmiarów pielucha która już oplatała Magdę a wygoda i miękkość sprawiły iż dziewczyna mimowolnie otworzyła usta.
– Co.. Co się dzieję ? – Zapytała.
– A teraz usiądź na tym koniku i pobawmy się  jak za dawnych czasów… – Dziewczyna chciała się sprzeciwić ale jakaś siła gnała ją i dosłownie posadziła ją na bujanym koniku.
– Mocniej, bujaj się mocniej… – Mówiła lalka klaszcząc swoimi szmacianymi rękami jedna o drugą.
– Przestań, ja już nie chcę… – Mówiła przez zaciśnięte zęby Madzia.
– A teraz pokarzę Ci jak to jest być małą, bezradną zabawką w rękach innych…