Pieluszkowe perypetie
Kolejny dzień, kolejny wpis od Oliwki. Tym razem naszło mnie na wspomnienia kiedy po raz pierwszy założyłam pieluszkę w toalecie publicznej i wyszłam się przejść po galerii handlowej. Myślałam że setki osób patrzą mi wprost na pupę, a ja jakbym miała na twarzy wypisane – TAK noszę pampersy.
Innym razem założyłam pieluszkę do szkoły. Tak jak się domyślacie to był błąd. Nikt się oczywiście nie zorientował, że ją mam na sobie, ale ciągle te myśli czy mi na pewno nie wystaje z spodni folia, albo czy widać to zgrubienie w kroczu. Jeszcze inna sytuacja jak ostatnio do pracy założyłam pieluchomajtki. I jak zwykle zastanawianie się czy ktoś nie zauważy. Ale powiedzmy sobie szczerze… Czy to naprawdę takie straszne?
Tak oczywiście abstrahując, że żyjemy w kraju który jest zaściankiem i ma problemy z akceptacją związków jednopłciowych a co dopiero czegoś takiego jak AB/DL które moglibyśmy wykonywać na co dzień. Często dopowiadamy sobie historie które nigdy nie miały i nie będą miały miejsca. Tak samo kiedy ja wyznawała mojej mamie kim jestem i liczyłam się już z tym, że zaraz mnie wyrzuci z domu, a ta okazała mi uczucie i wsparcie w dążeniu to tego kim się czuję i chcę być. Tak samo jest z pieluszkami. Dlaczego odczuwamy strach przed zakupem w sklepie czy aptece? Niech zgadnę typowy scenariusz. Wchodzisz do apteki, patrzysz czy na pewno nie ma kogoś w środku. Podchodzisz do miłej Pani i mówisz czy są pieluchy dla dorosłych. Ty z czerwoną twarzą mówisz Seni. Pani się pyta o rozmiar, ty się zaczynasz gubić. Pada sławetne zapytanie – A dla kogo to ma być? No i pies pogrzebany. Następuję szybki łamaniec językowy pod tytułem: Dla dziadka, babci, cioci, wujka, siostry, mamy, ojca! Pani się patrzy podejrzliwie ale przynosi w końcu co potrzebujesz, ty płacisz i wychodzisz. A tylko nie zapomnij schować tych pieluch w pięć reklamówek aby nikt nie widział na ulicy. Wy się teraz śmiejecie, a ja wiem, że tak jest. Dlaczego? Bo sama tak robiłam. Tylko ostatnio poderwałam w sobie odwagę i kiedy usłyszałam dla kogo mają być odpowiedziałam – Dla MNIE.
Z tym Was dzisiaj zostawię… Zastanówcie się, czy naprawdę noszenie pampersów, to jakiś powód do wstydu? Dlaczego w Polskich mediach jak się pojawia temat AB to jest niemalże z miejsca zhejtowany na potęgę, natomiast kiedy odpalam YouTube i widzę recenzję pieluch dla AB, albo ogólnie kanały poświęcone strikte tematyce AB/DL za granicą wcale tak dużo hejtu nie ma, wręcz przeciwnie, często padają miłe komentarze.
Pozdrawiam Oliwka
Najśliczniejsze, najlepsze, naj…
Wzięło mnie na kolejne przemyślenia… Jakby nie patrzeć to największym atrybutem każdego AB/DL jest właśnie pieluszka. I tutaj każdy ma swój typ. Są osoby które wolą cieniutkie Pampersy dla prawdziwych maluszków, inni zadowalają się zwykłą Seni pojedynczą bądź zestawem kilku, a jeszcze inni zamawiają specjalne foliowe, kolorowe pieluszki typu ABU, Bambino itp.
Ciekawe jest jak dużo jesteśmy w stanie poświęcić aby czuć się lepiej w naszym malutkim świecie? Continue reading →
Wywrócić wszystko do góry nogami
Zaczęłam się tak zastanawiać, nad tym jak bardzo realne jest wywrócenie wszystkiego do góry nogami i zostawienie swojego starego życia za zamkniętymi drzwiami i rozpocząć całkowicie nowy etap w swoim życiu związany z AB…
Natchnęłam się na ten obrazek wyżej w wersji angielskiej, delikatnie przerobiłam go pod nasz blog, jednak w międzyczasie naszły mnie rozterki. Czy gdybym miała dostęp do takiego specjalnego nagrania dzięki któremu podczas słuchania wykonywałabym przykładowo kupkę bez kontroli, bądź bym straciła możliwość mówienia jak dorosła i tylko umiała gaworzyć, czy w tedy bym się na to zgodziła? Załóżmy, że kładziecie się spać z słuchawkami na uszach, rano budzicie się i nie umiecie nic powiedzieć normalnie, lub straciliście całkowicie kontrole nad załatwianiem się jak maluszki. Potrafilibyście się w ten sposób poświęcić względem swoich upodobań? Potrafilibyście zamknąć całkowicie jeden rozdział w życiu na zawsze, aby otworzyć nowy i żyć tylko AB? Continue reading →
Pieluszkowe spełnienie
Jak bardzo chcielibyście móc spełniać się i żeby wszyscy dookoła was akceptowali?
To moje jedno z marzeń, abym mogła wsiąknąć w kolorowy, słodki świat pieluszkowej krainy, a obok mnie będzie leżał piesek Marvel, oraz ukochana osoba dla której moja pełna pieluszka nie będzie problemem. Osoba która zaopiekuję się mną jak maleństwem. Nakarmi, przewinie, pobawi się i opowie bajkę na dobranoc. Czy o tak dużo proszę?
Przez wiele lat walczyłam z AB, odrzucając od siebie te nawyki, próbując żyć normalnie, tak jak przystało na mój wiek. Jednak to właśnie z wiekiem zdałam sobie sprawę, że nie muszę się oszukiwać i walczyć z tym. Przecież nikomu nie robię nic złego zakładając pieluszkę, pijąc mleczko z butelki, czy ssąc smoczka. To jest mój świat, moje 5 minut dla siebie dzięki którym mogę odreagować od bieżących problemów i zmartwień. Zamiast walczyć, zaakceptowałam to i jest mi z tym dobrze. Czuję się w końcu sobą. Co prawda w swoich czterech ścianach tylko, ale zawsze to moje ściany i mój świat. Tylko brakuje tej wyjątkowej osoby, która by była ze mną w tym świecie…
Pozdrawiam Oliwka
To Ja, Oliwka się nazywam
Witajcie moi mili czytelnicy RokoTablicy, ja jestem Oliwka i zostałam nowym autorem na stronie, mam nadzieję, że moje wpisy bardzo przypadną wam do gustu. Lecz wpierw powiem parę słów o sobie. Mam 23 lata i mimo młodego wieku, życie obdarzyło mnie już ciężkim bagażem doświadczeń i wcale nie mam na myśli Adult Baby. Urodziłam się chłopcem i jestem transseksualna, a dokładniej podczas korekty płci. Szyderstwo, wyzwiska w moją stronę stały się do czasu czymś co dziennym i przykrym obowiązkiem wysłuchiwania tego. Postanowiłam dołączyć do grupy autorów na stronie, aby przekazać też od siebie jakąś cegiełkę moich doświadczeń, porad a także pomocy osobą wykluczonym i z mniejszości. Oczywiście pomijając moją odmienność, jestem zapaloną dzidzią która przesiąkła AB i na pewno podzielę się z wami moimi doświadczeniami związanymi z tym tematem. Mam nadzieję, że ciepło mnie przyjmiecie i spodobają się wam moje wpisy.
Pozdrawiam Oliwka
Roko Tablica 